Łączna liczba wyświetleń

środa, 28 września 2011

Nobody said it was easy...

Tak niewiele potrzeba aby kilkoma słowami zniszczyć czyjeś plany... Chociaż wszystko może iść po kogoś myśli i być pewnym zwycięstwa, to jednak nawet na samym końcu można się rozczarować... Najwidoczniej aby zdać prawo jazdy nie wystarczą umiejętności, ale również szczęście, którego tym razem mi zabrakło. Dowiedziałam się, że muszę popracować nad czymś, co za każdym razem mi wychodziło, gdy tylko nabrałam wprawy w jeżdżeniu. Ciekawe, czy istnieje takie miejsce, w którym uczą poprawnego odpalania samochodu ^ Nie przypuszczałam, że można nie zdać na placu za dwukrotne gaśnięcie silnika... Cóż, rzeczywistość była znacznie bardziej brutalna niż można to sobie wyobrazić. Niestety dowiaduję się o tym zdecydowanie zbyt często...

Najlepsze w tym wszystkim jest to, że zaledwie jedna osoba z pośród dwóch grup wyjechała na miasto. Oczywiście nie ma w tym nic podejrzanego, to zwykły przypadek. Nikt po prostu nie był na tyle przygotowany aby wykonać ten manewr bez błędu...
Chociaż przez tych kilka godzin ostudziły się nieco moje emocje, to i tak jestem wkurzona i jednocześnie rozczarowana całą tą sytuacją. Wiele osób mi kibicowało i trzymało kciuki, ale chyba nawet to nic nie dało :(
Dzięki wsparciu bliskich jakoś to przeżywam i podnoszę się po tej małej klęsce... Jestem im za to wdzięczna, bo w tych trudnych chwilach naprawdę mi to pomogło. Trzeba żyć dalej, nie ma innego wyjścia. Ponoć najlepsi kierowcy zdają za drugim razem. Oby tak było w moim przypadku...

wtorek, 27 września 2011

Uncertainty

Od samego rana nie wiem, co z sobą począć... Stresuję się jutrzejszym dniem, bo w końcu pierwszy raz w życiu zdaję egzamin na prawo jazdy :) To dla mnie dość duże przeżycie, bo z jednej strony czuję niepewność tego, co mogę zastać jutrzejszego dnia, a zarazem wielkie szczęście. Zakończyłam ponad trzymiesięczny kurs, który moim zdaniem trwał nieco zbyt długo. Wcześniej przypuszczałam, że zajmie mi on znacznie mniej czasu, ale dzięki niemu nie zabrakło w moich wakacjach emocji i lekkiego dreszczyku emocji kiedy siadałam za kółkiem i na początku nie wiedziałam nawet jak ruszyć w miejsca. Teraz wydaję się to niezwykle proste, ale wcześniej? Była to czarna magia :) Wszystko się okaże jutro i mam nadzieję, że będę zadowolona z wyniku :)

 Jestem ciekawa jak wielu ludzi z obrębu całej Polski oczekuje godziny 22:15. Chyba nie muszę wyjaśniać, co się wtedy wyjaśni. Każdy żyje nadzieją na trafianie głównej wygranej, która z każdym losowaniem zwiększa swoją stawkę. Mnie oczywiście nie ominęło to szaleństwo, polegające na wykreślaniu sześciu szczęśliwych licz. Tak jak i reszta osób będę z zaciśniętymi palcami oczekiwać wyniku i z wyczekiwaniem spoglądać na własne kupony. Może akurat dopisze mi szczęście :)

poniedziałek, 26 września 2011

At the beginning...

Początki bywają trudne, jednakże mam nadzieję, że sobie poradzę i jakoś z tego wybrnę. Planowałam założenie bloga już od pewnego czasu, ale zawsze odkładałam tą decyzję na później, aż nadejdzie na to odpowiednia pora. Ten moment właśnie nastał i jeśli nie teraz, to w takim razie kiedy?
Moje najdłuższe w życiu wakacje dobiegając końca... Coraz większymi krokami zakańczają czas słodkiego lenistwa i pracy nad własnymi planami, na które mam nadzieję znajdę wolny czas w dalszej części roku. Podejrzewam, że nawet jeśli by mi go brakowało, to i tak odłożyłabym większość spraw na bok, by zająć się moją pasją, jaką jest pisanie. To coś wyjątkowego, co pozwala mi kreować swój świat i przelewać do niego własne emocje i uczucia.Chociaż czasami sprawia wiele trudności, osiągnięty efekt jest idealną rekompensatą za spędzone przed laptopem godziny i nieprzespane noce. 

Wrócę jeszcze na moment do dzisiejszego dnia. Już niedługo czeka mnie przeprowadzka do nowego miasta oraz szereg wyzwań, którym będę musiała sprostać. Od kilku dni zaczęłam przygotowania, chociaż mimo to podejrzewam, że z upływem dni i kolejno mijanych godzin nabiorą one tempa. Dzisiaj wybrałam się na małe zakupy, aby zaopatrzyć się w kolejne potrzebne przedmioty, których mimo wszystko jak dotąd uzbierało się już całkiem sporo. Nie wiem w jaki sposób zdołam zabrać to wszystko ze sobą...
Po dzisiejszej wyprawie pojawiła się w mojej głowie przestroga, o której postaram się pamiętać na przyszłość... Jeśli jeszcze kiedykolwiek wpadnę na taki genialny pomysł, aby kupić stolik do nowego mieszkania i potem przewozić go kilkoma środkami transportu siłą własnych rąk, od razu zrezygnuje z tego zamiaru... Zdecydowanie nie polecam... 

Oto dwa zdjęcia, których temat w początkowej fazie miał być zupełnie inny :)
Photos by Joanne